Ruh ve Beden Şiiri - Beste Bekşen

Gecenin bir vakti,
Aklımda gizemli bir melodi.
Ruhum şarkı söyledi,
Dansa kaldırdı bedenimi.

Karanlığın ortasında,
Sormuşlar o dansçıya:
Nasıl dans edesin,
Uçurumun kenarında?

Şöyle demiş onlara:
Yıldızlar var ya,
Yetmez mi bana.
Bırakırım kendimi,
Uçsuz bucaksız uzaya.

Dikilmişim ayakta,
Eşlik ederken rüzgarlara,
Selam söyle onlara,
Yağmurlarla topraklara.

Özgür hissettirmez mi tüm bunlar,
Hapsederken koca koca duvarlar.
Gülümseyince bulutlarla yıldızlar,
O zaman gerçek olmaz mı rüyalar.

Bu bir hayal miydi,
Yoksa gerçeklik mi değişti?
Bilemiyorum kimdi,
O cesur yürekli.

Aslında bir oyundu,
Karakterlerde bedenim ve ruhumdu.
Biri özgürlüğüne koşarken,
Diğeri takip etmekte zorunluydu.