Ruh Ve Beden Şiiri - Canan Özanaç

Yaradan belirlemiş zamanı,
Öncesi yok
Sonrası yok...

Ne fazlası, ne eksiği
Belirsiz bir sıfat ayrılığın zamanı..
İçiçe vakti gelene dek, birlikte.
.
Sorsan yabancıdır belki birbirlerine.
Yaşları farklı
Amaçları farklı.
Duyguları başka,
Düşünceleri başka,

Lakin hep içiçe;
Ruh ve beden..

Kimi zaman küçük bir çocuğu taşır beden.
Kimi zaman bildiğin bi kocakarı.
Bakarsan birlikte bir bütün,
Anlarsan, ayrı gayrı yabancı..

Geceleri koparlar ancak birbirlerinden
Kafasına estiği gibi
Özgürce gezer tüm evreni..

Çözülmemiş bir muamma rüya alemi,
Henüz blimadamları kavrayamamış,
Bir türlü açıklayamamış,
Haberleri olsun;
Bedenlerden çözülüp, koşar ruh.
Esaretten çözüp kendini,
Kanat açar her ne isterse, onu yaşar..

Tilki misali,
Dönüp dolaşıp, geri döner şafak vakti.
Yaradan ayırana kadar,
Ayrı ayrı, iki tamdır, ruh ve beden...