Hangi açıdan bakılınca hesaplanabilirki iç acıların toplamı? ..
Kaç gecenin sabahına sarı bir hüzünle açarsın gözlerini? ..
Sen bilmezsin yâr..
Daha böyle kaç cevapsız sorular dolanır aklımın dip köşelerinde..
Her gece seni unutmalara yattıkça,
Hep içinde sen olan bir düş’e düşüyorum beynimin labirentlerinde..
Dilime düşen her harf adın olup yüzümde asılı kalıyorken..
Ve sessizliğimde sensizliğin yokluğu çoğalıyorken..
Günü geldiğinde sensiz ölürüm diye,
Adınla süslenmiş ölüm şiirleri biriktiriyorum ağzımın boşluğunda..
Adınla beraber attığım her adımda sana takılıp aşk aşağı düşüyorum solumun üstüne üstüne..
Ötenaziye yatırılmış bir hasta gibi düştüğüm yerimden sen kanıyorum..
Nasıl ki zerksen damarlarımda,o kadar terksin şimdi bu soğuyan bedenin içinde..
Anladım; adı yüzümde s/aklı yâr..
Sadece bir aşka yetecek kadar canım varmış..
Ve her aşk bir kağıdın beyazı kadar ak değilmiş..
Nasılsa ne yazsam hep sen dolu şiirler yazıp,
Seni yazarak yaşamaksa aşk kadar gerçek değilmiş..
Şimdi arınmak için senden..
Karantinaya alıyorum bu hasta ruhun sen şiirlerini..
Ben aklayana kadar seni aklımdan
Sen sakla kendini benden yâr…
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 04:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!