Ruh umu Öldürdüm! Şiiri - Seda Ahmet

Bilinmedik bir yol dönüşü
İç yalnızlığıma inat,
Gölgem ardıma düşüyor
Anladım ki yalnızlıktan,
Hiç kimse ölmüyor
Hiç bir deprem yüreği,
Sallasada yıkmıyor!
Belki biraz can yakıyor,
Belki biraz kanatıyor,
Biraz hüzün.olancası hasret
Hayat devam ediyor!
Kör topal umutlara
Tutunurken düşlerinde
Oysa tutunamadıklarımız,
Oysa sığınmak isterken,
Sığınamadıklarımız.
Gerçekler çarparken
En acı tokatını
Susturulur yüreğiniz
Artık yüreğinizi tanıyamazsınız!
Bir çöküntü düşer yüreğinize,
Yüreği bedene sığdıramazsınız!
Bir iç savaşın esaretinde,
Yenilir yüreğiniz,
Sıkışır göğüs kafesiniz
Yıkıntıyla sarsılırken ruhunuz,
Ölü bir ruhla bedeni
Bir kefen gibi sarıp
Gölgenizi bile bedenden çalıp
Artık sadece bir nefess iniz!