Ruh-u Revanım Şiiri - Elife Ergan

Ah kalbim yoksa sen değil de ruhum mu, çekip gitmek isteyen?
Amansız bir hastalığın pençesinde kıvranan,
Vakitsiz acıyla, göğe doğru uçmakta
Geçmemiş gibi kalbimde unuttuğu ateşin lekesi!

O bilmiyor henüz ölüyor olduğumu,
Sus sakın kimseler bilmesin, günlerdir kefenle uyuduğumu
Hiç olan bir sevginin feryadı var içimde,
Aman tanrım yoksa ruh-u revanım mı çağırıyor?

Ne ezanlar duyar oldu kulaklarım,
Ne de bir goncanın, nergisin kokusuyla uyanırım
Ah ruhum, ne olur son kez bu halimle görmesin!
Özene bezene süsleneyim, olur ya hazırlıksız yakalanırım!

Hani hasretin, çığlığına gark olmadan götürme
Onunla ruhum mutlu sarhoştur, unutma!
İki ruhun arasında sen kalmayasın tanrım!
Bizi kızılın nuruyla yıkadığın o mercanlı suya sor?

Ya da sükutumun gölgesinde başa baş bırak
Hangi kendini bilmeze sorsan acır aşkımıza
Birden bire atıversen rüzgârınla eşsiz sevgilinin yurduna
Kalbimin derinlerine dolsun, rahat bırak ki doya doya sarılayım
Sadece onun rengine boyanıp can bulayım çok görme!..

Elife Ergan (Elifçe)