Ruh-u Revan Şiiri - Zişan Türkcephe

Viran olmuş bir şehrin ortasındayım.
Harap olmuş insanların, harap olmuş duygularıyım.
Nereye baksam, hangi yöne gitsem olduğum yerdeyim.
Belki çıkmaz bir sokakta,
Belki de köhne bir evdeyim.
Kalabalık hissetmenin yalnızlığıyım,
İnsanlığın bittiği bir sondayım,
Ve her sonun başlangıcıyım...

Izdıraplı ruhun, acı çeken tarafıyım.
Sonucu meçhul bir davanın suçlusu,
Başlangıcın sonsuz olduğu hayatın
Ruh-u revan bedenin ilerlediği yolun sonuyum…