Ruh-u Revan Şiiri - Sudenur Kaya

Ey gönlümdeki tahtın sahibi,
Ey varlığıyla şereflendiğim,
Ruhum kuru bir toprak,
Bu yaşadığım bir muğlak.

Ben miydim sana vurgun?
Sen miydin bende mülhem?
Koca cihanı da gezsem,
Göremem seni ayrı benden.

Varlığın sonsuz bir sürur,
Varlığım sensiz sefil,
Her zerrem sen iken
Sensizlik bizden midir?

Gökyüzü döksün yaşlarını,
Toprak çeksin sularını,
Kâinat işitsin ahı-ı hüsranı,
Bu sevda gönlümdeki arşa taştı.

Ben ki bu diyarlarda divane,
Maksadım ki bulabilmek bir dürdane.
Bana vadedilen aşk için vuslat,
Yoksa gerçek aşk mıdır bu yolda koşmak?

Gayrı dayanılmaz bir hal ayrılık,
Bir vakitler aşkı yanlış anladık.
Elma olsaydı ademe cevaz,
Çalar mıydı aşık yine de saz?

Bedenim ruhuma ensiz.
Nedeni belli çünkü sensiz.
Sevdam sana karşı biçare,
Zira bu kul çok aciz.

Ey zorlu kâinatın mutlak zaferi…
Ey tüm mevcudatın tek hâkimi…
Vuslat için gerekse sabır deryası,
Mecnun idrak ettiyse gerçek sevdayı,
Nasip olsun bize de aşk-i lahuti makamı