Ruh-u Âşık Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Azât eyle beni, ey ruhumdaki azazil.
Olma yanımda, canım alır iken azrail.
Sabret, sabır ile yansa da aciz yüreğim.
İstemez, taştan kabrime koyma gül, karanfil

Yolcu yola çıkanda, yol yolcuya yoldaştır.
Bu yol ki hem fitne fesat, hem yalan dolandır.
Aşkın, derya deniz yorsa da aciz bedenim.
Bu yolun başı bir nokta, sonu bir noktadır.

Miskin Âşık Şah-ı Kebir, bir selam ile git.
Bu derd-ü derya ile kimseye olma mürşit.
Korkma, bu korku seni aciz kılar emirim.
Bu kulun sözü de özü de bir Pir'e ait.

Âşık Şah-ı Kebir