Ruh Sıkışması Şiiri - Fatma Uyma

Bir gün sabaha karşı uyandım, etraf karanlık Alabildiğine yağmur, gök gürüldeyip yıldırımlar çakıyor, bir türlü uyuyamıyorum, açtım not defterini yazmaya başladım, "Yağmurun sesi miydi uyutmayan, Şimşeklerdi geceyi aydınlatan Ellerini açtığında Yanından habersizce buhar olup gideni ıslatan Gerçek buydu Aramana gerek yoktu dünyanın yıkanmasına sebep olan" Sonra biraz gözüm dalmış, telefonun çalmasıyla irkildim. Meğer yağmurun sesinin suçu yokmuş, ellerimi açtığımda habersizce yanımdan giden ninemmiş. Tüylerim ürperdi. Onun gidişiymiş yazdıklarım. Onu hep gidişiyle hatırlıyorum, sonra vazgeçip gülümsüyorum güzel anılarımızda yaşa kadın ninem diyorum.