Ruh Sancıları Şiiri - Nürgül Ocak

Kan, et ve kemikten ibaret bir beden
Ve onunla emişen ne açacağı belli olmayan bu ruh tohumu

Mistik bir ironi kaburgalarıma dolanan
Varlığımın çıplak dallarında yıpranmış bir kitap gibi
Kendi iç dünyamda kanatlanıyorum
Ötesini hiçbir kelime anlatamaz ki
Mızrak geçirsen bütün sözcüklere
Dağarcıklarım itirafa gelmez.

Ah işte!
Lirik bir çoşku pelteleyen yüreğimde
Daha yeni yıkadım dilimi
Kifâyetsiz sözcüklerin hecelerinden

Dedim ya!
Tekrardan teşekkül bu can
Kıvrılır kıvrılır
Dikenleri içine batar

Kan,et ve kemikten ibaret bir beden
Ve onunla emişen ne açacağı belli olmayan bu ruh tohumu

Yıpranmış güneş sarısı bir çadır
Gönül gözünden ıramış
Sana sabırsız bir göçle kurulur
Göğsünün arka bahçesine ki
Çorak,kasvetli,karanlık kokan çalılıklardan ibaret

Ah işte!
Yine yeniden
Lirik bir çoşku pelteleyen yüreğimde
Daha yeni yıkadım dilimi
Kifâyetsiz sözcüklerin hecelerinden

İlhamına yanmış,boyanmış bir göçebe aşık olur
Kalem kaçgını azgın ruh
Kaburgalarına bir salıncak kurar
Esrarlı bir ironi kalp kapağını sarar
Zihnimin iniltileri kuru dallarına tırnak geçirirken
Tutkularım sıcacık sıcaklığında mêşkle salınır

(28.07.10)