Azaltmak istiyordu toprağın yükünü ölümle;
Bu ruh, bu bedende, bu sıkışıklığa isyan eder oldu.
Önceleri sessizce, yavaş yavaş, sonra zamana kaptırdı kendini..
Kendi kendini kovalamaya başladı.
Koştu..düştü..dizleri kanadı..kana kana sevdi..
Kahkahalarla güldü; mutlu oldu.
Buram buram yandı; acı çekti.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta