Ruh Okşayışı Şiiri - Di Yar

biz bizeyiz kayanın üzerindeki tozlar gibi
esen yel savrultur bizi yerimizden
ne kaya haberdardır ne de rüzgar bizden
bir ruh okşayışıdır doğanın can evimizden

reva görmüştür belki de çölü bizlere
kavurmuştur her kum tanesini avuçlarımızda
kapatırken elimizle yüzümüzü
yansır alevi kızılın
ve yakar gözümüzü

bitirir günü ve saklar güneşi
bir parça saklar ayda masumiyeti
ne de karanlık şimdi uzandığın toprak
basıyorsun ama titriyor bir yandan yüreğin

itiraf vakti gelmiştir ve geçmiştir
ölümün soğuk uykusunu sezmişsindir
ümitsiz bir ürperti kaplamıştır içini
ve fısıldamıştır kalbinin önündeki hançer
yok artık koruyacağım biri

ve bizler, ''ölümün soğuk uykusunda üşüyen çiçekler''
solarız her gün ama açarız yeniden