Ruh Mevsimi Şiiri - Amr Ertürk

Ne baharın, kışın, yazın ne güzün
Üzerine bastım yanan bir közün
Çığlıklar koparıp ruh ikliminde
Ateşi üfleyip yandıran bendim.
*** *** ***
O Kalu belada tutulan sözün
İnsanın, gerçeğin, mananın, özün
Hakikat gölünün en derininde,
Cevheri bulup, kaldıran bendim.
*** *** ***
Utanan, sıkılan, kızaran yüzün
Dünün, yarının ve günümüzün
Gönül hanesinin en mahreminde,
Nefsi aldatıp da kandıran bendim.
*** *** ***
Mısralar bitince başlıyor hüzün,
Ne biz üzülelim, ne de siz üzün.
Şairler şehrinin her aleminde,
Akif de Arif de Necip de bendim.