Ruh Kovalamacası Şiiri - Osman Velioğlu

Sensizliğin boyut boyut hiçliği
Kavramlara beni mahkum etmişti
Düşüncenin senden gelen açlığı...

Gitmişti kadınım, ömür gitmişti,
Yıllar öncesiydi son çağrım sana,
Sen gel veya gelme, avaz bitmişti.

Bir kara sevda - ki ağdadır cana-
Koskoca hayatı sildi süpürdü.
Bir yürek, bin hasret bıraktı bana.

Günler çalkalandı, saat köpürdü,
Boğuldu senliğim an arasında.
Sadece seviler temizdi, pürdü.

Kurtcuklar beslendi aşk yarasında
Beynimi kemirdi her biri benim.
Al canlar yetişti is karasında.

Sünger gibi emdi geceyi tenim,
Ben beni kaybettim binlerce bende.
Evreni kapladı boyum ve enim.

Ruhum peşisıra, hayalin önde,
Yol aldı muttasıl, hiç tutamadım.
Yokluğum bendeydi, varlığım sende.

Bir kerecik olsun, unutamadım!