Ruh Hastalığı Şiiri - Mehmet Tahir Sevim

Sarmış ruhumu hastalık gibi bu düşüncelerim
Belki bir veba sancısı çeker yıllarca düşlerim
Düşlerime kepenk olmuş, bu alışılmaz hislerim
Ölüme doğru adım adım ileri, ben neylerim

Gülerken aslında ağlarmışım yıllarca
Ben bu acıya umutsuzluğun eşiği derim
Çöl ortasında vadiyi özler gibi yıllarca
Kıymetsiz gecen o günlerimi nede çok özlerim

Hayat girdap olmuş, derdime yok mu çare
Taştan taşa vururda başımı, ben neylerim
Umutlar yaşamın en kirli kıyısında
Kirlenmiş hayallere nasılda kapılıp giderim

Hayat bir şey bekler mi benden
Uçurumun kıyısında dolanan bu hayatı neylerim
Ben bir şey bekler miyim yarınlardan
Bir yalansın dünya ben senden ne beklerim

Ölüm mü, uyku mu, neyle yoğrulmuş ki benliğim
Yıllarca, beni kendime getirecek miskini beklerim
Kolum kanadım bağlı, yılları ne çabuk kaybederim
Ben bu hayata uyanmadan, yenilgiyi alır da giderim