Ruh Halleri.. Şiiri - Meral Adak

Bir hüzün sarar yüreğinizi kimi zaman
Bırakırsınız kendinizi sisli orman kuytularına /ardınıza bakmadan
Yol almak istersiniz incecik bir çizgide/ve hatta bir karıncanın ayak izinde
Ve yok olmayı göze almak bazen /hayatın en karanlık dehlizlerinde

Kimi zaman bir büyü gibi sizi kendine çeker/
en ürkütücü derinlikler

En demli zamanında gecenin /dem’e gelir kıvrılarak
o kahrolası engerekler

Ölüm kadar sessizdir artık anlar/ sorular cevapsız, cevaplar sa anlamsız
Yüzlerce martının yüreğine yüklersiniz suskunluğunuzu avaz- avaz

Ne tuhaf? Kendi avazınızı bile tanıyamazsınız!

Bir keman sesi yırtar yüreğinizin perdelerini lime -lime edilirsiniz /sessiz!
Şaşkın bir balık gibi kendi kumsallarında dövünen ruhunuzu izlersiniz/ çaresiz
Yüreğinizden kopan bir parça dağılır tüm evrene zerreler ce
Siz, öylesine mütebessim
Garip bir haz duyarsınız kendi yeis’lerinizden aşikâr!
Siz, zaten hep böyle gariptiniz

Aldırmazsınız gözyaşlarınıza, salıverirsiniz olabildiğince/
ara, sıra saysanız da damla -damla

Bilirsiniz ki her geçen an bir vedadır aslında/
hep şikayetlendiğiniz bu hayatla

Ağlamak da olası gülünecek yerde, gülmekte vaki /
Zaten, insanın hamurunda olmayan ne var ki?

Bu öylesine bir hüzündür işte kuşatır yüreği/
kimi zaman anlamsız, çoğu zaman da sebepsiz

Hepsi insanca hasletlerdir bunlar/ kuşkusuz!
Yinede hep aynı sözcükler dökülür dudağınız dan

İnsan denilen varlık ne garip!
Neden hep böyle tuhafız? '

Meral Adak..