Hüzün, bitmez tükenmez bir hüzün
Gurbet elde birleşince gönülle
Baş edilemez oluyor
Ve bunu, o da çok iyi biliyor
Önce ağırlaşıyor göz kapakları
Sonra daralıyor göğsüm
Bir an haykırmak istiyor insan
'Hayır! Ben Ölümsüzüm! '
Geçmek istemiyor zaman
Hapishane gerçeği voltayı
Evinin salonunda öğreniyor insan
Anlıyorum ki ben bu ilde, hem yetim hem öksüzüm
Kayıt Tarihi : 1.2.2005 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)