kan avuçlayan bir şamanım.
Ruh sıyıran kayalardan
dev lavlar denizine
sarkıttım
beş çift gözümü ;
bahçeme bereketli hilâlleri
yığıp yığıp ;
boyadım at gözlü uluyuşların pigmentine
nil olur marmara yolumdaki kuş mu taş mı?
beringia ! anlamıyorum bu kadar uzaktan
işte bir ayıyım
işte postum diğerkâm
taş çıkıyor umudum. kuş değince çatlıyor
okyanusların dibine uçuyorum. ruh uçumu sovyetler
tek bir ses kalıyor (idrâkler) kulaklarımda
tek duruyorum yakın bir iskelette büsbütün
büsbütün uzaklara sibiryayım, beringia, gündüzün.
kasım dilencileri panayırında vızıldıyor bak
her şeye kâdir ve kan gömüyor avuçlarına
bayraklar nedendir yurdumda dikilmiyor
işte bu kadar uzaktım yol başlarına
söyle nerede devam eder soyum ?
nerededir kapkaranlık kapılardan geçince ?
dilerim : ne dilediğime dikkat etmeden zehirleri
gerçek olur : kıyamet sonrası zehreler ; ekilince..
Kayıt Tarihi : 19.8.2025 05:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!