Ruh Avcısı Erlkönig

Gecenin geç vaktinde bu rüzgarda at koşturan kim?
O dörtnala at koşturan çocuğu kucağında bir Baba:
Evet o, oğlu kollarında,
Ona sıkıca sarılmış düşmesin, üşümesin diye.

Oğlum, bu yüzünde beliren, gizlediğin korku nedir?
Bak,baba, görüyormusun Ruhların Avcısını?
Ruhların Avcısı, başında tacı ve pelerini ile?
Oğlum o bir sis bulutu bir duman.

‘’ Güzel çocuk, benimle gel, birlikte gidelim!
Çok güzel oyunlar oynarım seninle;
Bak sahilde güzel, renga renk çiçekler;
Annem de de senin için güzel yaldızlı elbiseler var.‘‘

Baba, baba, duymuyormusun onun,
Ruh avcısının fısıldarcasına bana verdiği sözlerini,
Sakin ol, huzursuz olma, çocuğum!
O sesler, kuru yaprakların Rüzgarda çıkardığı sesler.

‘’Kibar çocuk, sen benimle gelmek istiyormusun?
Benim kızlarım, seni artık sabırsızlıkla bekliyorlar;
Benim kızlarım Geceleyin sıralarını, bekliyorlar,
Seni tanımak, seninle dans etmek ve şarkı söylemek için.

Baba, baba, bak, sen orayı görmüyormusun?
Ruh avcısının kızı bak o zifiri karanlık yerde.
Oğlum, oğlum, açık ve berak bir şekilde görüyorum.
O gördüğün karartılar hani orda olan eski fundalıklar.

‘‘ Seni sevdim çocuk, güzelliğin beni çok etkiledi;
ve sen arzunla gelmezsen, zor kullanmaya mecbur edersin beni.‘‘
Baba, baba, Ruh avcısı tuttu beni, bırakmıyor!
Ruh avcısı dokunduğu yerlerimi açıtıyor, acıya dayanamıyorum!

Babayı bir ürperti, bir korku sarar, dörtnala sürer atını durmadan,
inleyen çocuğu, kucağında, kollarının arasında,
Nice zahmet acı ve sıkıntı ile varır, ulaşmak istediği yere;
Varır varmasına ama çocuk kucağında kolları arasında ölmüştür.

JOHANN WOLFGANG VON GOETHE (1749-1832)
ERLKÖNİG ŞİİRİ
ALMANCADAN TÜRKÇEYE ÇEVİRİ: Hikmet Feridun Demir
Tarih: 24.02.2013

Erlkönig

Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind;
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er fasst ihn sicher, er hält ihn warm.

Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht?
Siehst, Vater, du den Erlkönig nicht?
Den Erlenkönig mit Kron´ und Schweif?
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif.

"Du liebes Kind, komm, geh mit mir!
Gar schöne Spiele spiel´ ich mit dir;
Manch´ bunte Blumen sind an dem Strand;
Meine Mutter hat manch´ gülden Gewand."

Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht?
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind!
In dürren Blättern säuselt der Wind.

"Willst, feiner Knabe, du mit mir gehn?
Meine Töchter sollen dich warten schön;
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein."

Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Tochter am düstern Ort?
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh´ es genau;
Es scheinen die alten Weiden so grau.

"Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt;
Und bist du nicht willig, so brauch´ ich Gewalt." -
Mein Vater, mein Vater, jetzt fasst er mich an!
Erlkönig hat mir ein Leids getan!

Dem Vater grauset´s, er reitet geschwind,
Er hält in Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not;
In seinen Armen das Kind war tot.

JOHANN WOLFGANG VON GOETHE (1749-1832)