Zaman erimekte, mekan yanmakta,
Ruhum kendine bir renk aramakta.
Karanlıklardan gelen gaib bir ses,
Sanki her gece, hep beni anmakta.
Ruh yorgun,ruh dargın,ruh korkak,ruh kayıp.
Çıksam iş içinden ruhum aklayıp.
Koysam heybeme dert çeken süngeri,
Çekip de gitsem şu yâr dan atlayıp.
Bilmesem sonsuzluğun sahibini.
Zamanın, madde, mana ve mekanın.
Bilmesem can kıymanın âhirini
Yaşanmaz üstünde, şu lanet mekanın.
Kayıt Tarihi : 8.11.2015 21:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!