Ruen Vakti Şiiri - Kağan Şen

hafızamı öyle küçük parçalara ayırdım ki
atar damarlarımda soluklanan kan kadar ürkek şimdi yalanlarım…
ruhulkudüs’ü babası bilirdik tüm günahların …
geçen onca zamana rağmen, bir aşkın geri dönüşüm masallarıydık…
saatler, kalem tuttukça çift tarife açıyor ellerime
demagojik bir inkarı resmedercesine sahte çıkmış tüm bakışlar
zor bela bir tek Nuh kurtarıyor gemisini kılcallarımda…

hijyenik yerler arıyoruz nihilist yortulara,
ilk bakışta nefret ettiğimiz düzenin parmak aralarında…
heyecanlıyız hiçe sayılmayacak kadar
oysa bu şiirde yer değiştiriyor alenen adıllar..

bir nevi ıskalıyoruz gömleklerimizin yaka düğmelerini…

en büyük hikaye telefon konuşmalarıyla başlayıp,
yok oluş başlığı altında noktalara muhtaç yaşıyor..
ve kanser kokan biyopsi odalarında unutuyorum tüm parmak izlerimi! !

yöne(ri) tim düzensizlikleri kremasını parmaklarken bilincimin,
kapıkule’de sorguya çekiyoruz tanımadığımız iklimleri
büyük bir hızla inişe geçiyor göstergelerim
ki o ara, başına koyacak ödülüm yok katilimin…

yönetim şekli tansiyonunu nasıl etkiliyor bilmiyorum.
oysa çekim eklerine ihtiyacı yok cansızlık durumunun…
ahi teşkilatında katil sıfatıyla anılıyorum
dünya haritalarında söndürüyor son sigarasını,eşkali belirsiz kabusum…
Beyrut’ta pastel renkleri ağırlıyorum…

-saat mi?
kimin umrunda ihtiyar…