Rücu Et Sevgili Şiiri - Şenol Şener

Mısralara nakşettim, yâr diyerek adını
Şiirlere sorarım, kara gözlüm dön artık
Düşlerime mihmansın, ağırlarım yâdını
Seherleri tararım, tek ümidim tan artık

Her tarafa bakarım, ne göktesin ne yerde
Ya âlemi terkettin, ya arada var perde
Sırra kadem basarak, koz verirsin namerde
Mecnun gibi ararım, bir ışık ol yan artık

Yaşadığım şehirin, sensiz çölden farkı yok
Yüreğime saplanmış, sanki zehirli bir ok
Şikâyet etmezdim ya, inanki özlemim çok
Sende kıldım kararım, gel dalıma kon artık

Bilmemki kime sorup, kimlere danışayım
Dağların ardındaysan, aşıp da ulaşayım
Yüce hakk'tan dileğim, yârime kavuşayım
Ser'i senle yorarım, ölüyorum ben artık

Diyorsan ki ayrıldık, benden ümit bekleme
Açık sözlü ol gülüm, firkat varsa saklama
Hiç değilse bekletip, sırtıma dert yükleme
Ben yaramı sararım, asla tutmam kin artık

Sözeri der umudum, günbegün azalıyor
Gönlümdeki yaralar, durmadan tazeliyor
Ne bu yüzüm gülüyor, ne morâl düzeliyor
Ecelime ererim, tenden çıkar can artık