Rücû Şiiri - Ali Tipi

Yalnızlık içinde yalnızım biliyor musun?
Öyle dört duvar arasında kalmış kimliğim.
Dış mihraklardan yardım da istemedim
Kendi kendime kendi yağında kavrulur gibiyim.

Neydi ki bu savaşım, kimse yok ki karşımda?
Bir bilsen kendimi pazar eylemişim çarşımda.
Böyle bir zulüm görmedim şu yaşımda
Kendi kendimi nişangâhta vurur gibiyim.

Ehemmiyeti yok tek sözümün düşüncemin bile
Bu nasıl bir sevgiydi daha anlayamadım bile
Kar gibi üzerime resmen çile yağıyor çile
Kendi göğümde kar ,kış, ayazda gibiyim.

Kaderimle barışsam bahtım düşman bildi
Talihime küssem felek elinden aman dedi
Kapıları kilitledim sakın girmeyin aman
Kendi hanemde kalakalmış gibiyim

Yoluma çıkan sendin bak şimdi perperişan
Öyle katı bir dünyadayımki herkes düşman
Kimi görsem inan sevdiğine biin pişman
Kendi özüme rûcu etmiş gibiyim

Usandım, yıldım, bittim yol gözlemekten.
Öz yaşımı,gözyaşımı hergün dökmekten
Döneceğin yok sevgisiz kalacaksın hepten
Ben kendi kendime aslında yeter gibiyim

Sevilmekmi değerli kıldıda bu hallerdesin
Ben yerlerdeyimya sen hep göklerdesin
Bir kere beni bilmedin hatta görmezsin
Yalnızlıkta artık kendimi görür gibiyim

Bu sözler sana ey zalim unutma iyi yaz
Dursun biyerde kelamlar desem anlamaz
Tokat gelecek yüzüne inanır ya inanmaz
Binbir kavgadan çıkıp eve gelmiş gibiyim