Rücu Şiiri - Münir Çakmak

kuşlar uçmuş gitmiş
mevsimler birden dönmüş güze
solmuş çiçeklerin rengi
bir hüzün düşmüş ki gülüşümüze
söyleyemiyoruz gönlümüze

bağ harap olmuş
yok bağıban gülzârda
bülbül yitmiş
diken büyümüş gülün yerinden
yalnızlık ki
bir sancı gibi duyulur derinden
ölemiyoruz sevgimize

yok
delikanlı yüreğimizi süsleyen
o sevgili artık penceremizde
eli kanlı bir rüya görünür gecemizde
ne bir dost var
ne de aşina bir yüz şimdi çevremizde
bir gariplik çökmüş ki gönlümüze
dönemiyoruz kendimize