Rubülhali Şiiri - Zafer Sarıyel

Masada ip gibi dizilmiş çıplak ayaklar
Omur ilikleri bir birine geçmiş bu sıska adamlar sahipleri
Bir kapı gıcırtısına ağız dolusu kahkaha patlatacak kadar tetikteler.
Ter ve rus doğalgazı sarmış bu oda da bıçak üstünde bir cenaze
Avare bir ihtiyar ıslık çalar geveze bir kız çocuğu yanında
Ayyaş gecenin sokaklarında
Ama göremezler sızlanan ayı ve ağlayan ayı
Ay ise insanlığımın hanesinin üzerine ışık saçar
Karanlıkta kalanlar ise onlar zaten karanlık ve şer ocakları!
Felakla varılsın diye yanınıza ferman çıkarılsın baş alınsın
İnsanlığımın hastamı insanlığım benden nefretmi eder?
Benim aşkım kara bir büyü gibi sararken siyahlarını...
Aşka ısırgan karışıtırır sokağını yıkarım
Sarıklı sakal olur aşkı tersten okur sokağına üflerim