Rubailer VII Şiiri - Ahmet Aksoy

XXXI(Nedamet)

Can bedenden geçip toprağa uzanınca
Ruh cihandan geçip evrene ulaşınca
Yaşarken anlamayan ölünce anlar sonunda
Aşk ile yanmayan yanmalı kavuşunca

XXXII

Ah sevilirse seven tek ana
Bir düşülür çıkılmaz dara
Sevilen seven ayrılırda sonunda
Kalpde kalır onulmaz yara

XXXIII

Demirden de olsa ördüğün duvar
Cehennem olur da saklıyken bulur
Aşk dediğin sen ne kadar kaçsan da
İçinden çıkar canından sen olur

XXXIV(Ömür Hesabı)

Savruldum hayat rüzgarında
Gençlik aktı hep bir pınarda
Yaşlılık geldi girdi koynuma
Dağıldım bedenden kaçıp da

XXXV(Azık)

Bana kantarla verilen zaman
Usa vurduğumda hesabım olan
Yeter mi istediklerimi yapmaya
Semadan gelse yapacak olan