Rubailer Şiiri - İsmail Hakkı Aydın

BÜLBÜLÜN ÂHI

Bülbülün ölümüne, gül  üzülüp yanarmış,
Pişman, ettiği naza, yüreğinden kanarmış,
Yaprağıyla kefenli âhının makberine,
Her mevsim bakıp bakıp, nedametle ağlarmış.

BESTELER VE SEN

Nefes  Rast, gönlün  Hicaz, saçların Anberfeşan.
Bakışların Mahurdur, gözlerin Şedaraban.
Söz Hüzzam, boy Nihavend, endam Sultan-i Yegah,
Kalbin Suz-ii Dilara, gül yüzün Şevk-i Cihan.

BAD-I SABA

Yol uzun, menzil uzak, ben  nerde, Canan nerde.
Hayalin gözlerimde, canlanır perde perde.
Kalemim göz yaşıyla, döker rubaileri,
Bad-ı saba bu aşkı, ifşa eder seherde.

İSTERİM

Yolunda ummanları, yüzüp aşmak  isterim,
Varlığında yok olup, sana koşmak isterim.
Senin aşkınla çarpar, yüreğim kıpır kıpır,
Gün batar, ömür biter, ben kavuşmak isterim.

DİL-İ VİRANE

Ne halimden  anlayan, ne aşkımı bilen var.
Ne derde derman, ne de, göz yaşımı silen var.
Yıkıp harap ettiğin, şu dil-i viraneye,
Ne, gam, kederden gayri, lütf edip bir gelen var.

SİNEMDE KARANFİLLER

Bilmem yine açar mı, kalbimde solan güller,
Gülümser mi anberi,, kıvır kıvır kaküller.
Acaba hissettin mi, nasıl da güzel koktu,
Sinemde ateşinle, tutuşan karanfiller.

SENİN KOKUN İZİN VAR

Nerede olursan ol, yine seninleyim Yar.
Sevdanı taşıyorum Alemde diyar diyar.
Seherde bad-ı saba, getirir haberini,
Gördüğüm her çiçekte, senin kokun, izin var.

BAŞKA AĞYAR İSTEMEM

Sultanımsın Cihanda, bir başka yar istemem.
Kalbin gülistanımdır, gülşen, gülzar istemem.
Senin aşkına yanıp, kül olabilmek için,
Yine Bendir rakibim, başka ağyar istemem.

CEMALİN

Nefeslenmeme sebep, lütfundur, kemalindir.
Baktığım her alemde, gördüğüm hayalindir.
Ne kadar uzak olsan, bana o kadar yakın.
Cihanı tenvir eden (aydınlatan) , ziyası, cemalindir.

SIRDAŞ KALEMİM

Sen benim dilim oldun, hazzım, neşem, elemim.
Hem sözüm, hem sükutum, hem tefekkür alemim.
Mürekkebinde mahfuz, kevniyyetin esrarı,
Dert ortağım, yoldaşım, benim sıdaş kalemim.

BİGÜNAH MÜREKKEBİM

Bu can bende mücerret, Canan ile kaimdir.
Ömrün şevki, huzuru, lütfun ile daimdir.
Dilde gam, kalpte sükun, aşk verir kalemime, 
Bigünah mürekkebim, azadedir, salimdir.

İSMİCAN MISIN NESİN 

Bilmem ki kader mı bu, bende sabır, Yarda naz,
Ne çıkar figanından, aşkta yanmaktır niyaz.
İsmican mısın nesin, söylenip durma, otur,
Derdini, feryadını, rubailerinde yaz.

MEHCURUM SİTEMİNDEN

Yüreğim pare pare, mehcurum siteminden.
İçtim aşk şarabını, susuz, sade, deminden.
Giriftar olmak böyle, dermansiz tatlı derde,
Benim için muhteşem rutbedir erdeminden.

KUY-İ DİLARA

Mızrabınla Udunla huzurdu her seferde,
Yüzündür Cihanı rast, deva idi her derde,
Semt-i Dildare diye bir saba şarkı vardı,
Kuy-i Dılarada mı, bilmem ki şimdi nerde.

HAMUŞAN KABRİSTANI

Kalbimdeki dikenler, susturur haristanı,
Ara ki bulacaksın, gönülde gülistanı,
Belli ki söz faydasız. aşkı sineye çekip,
Huzur bulacağım yer, hamuşan kabristanı.

CAN NİHAN CANAN NİHAN

Nedir bu cevru cefa, meşakkatli imtihan!
Bir zulmettir boğuyor ruhumu zaman zaman.
Sukutundaki niyaz, ruhsat mıdır bilinmez,
Perdelenmiş Kainat, Can nihan, Canan nihan.

AŞKA İMAN

Aşkına iman ettim, Yar bunu böyle bile.
Yanmaktır bütün arzum, teselliler nafile.
Bedenimi kavuran bu ateşi söndürmek,
Nasip değil Cihanda, Senden başka Sebile.

AŞK İKLİMİNDE SABAH

Ateş-i aşkın ile, eylesem bin kerre ah,
Şikayet etmem zira, kalbim şadan ve agah.
Ne zaman diner bilmem, bu sancılı nöbetler,
Zaten hiç olmuş mu ki, aşk ikliminde sabah.

SABRET GÜNEŞ DOĞACAK 

Kolun kanadın kırık, şu düştüğün hale bak.
Sana hiç yakışmıyor caresizce sızlanmak.
Katlanmayı bilirsin türlü türlü cefaya,
Nedir bu aczin böyle, sabret güneş doğacak.

BEN MİYİM  GÖLGE MİYİM

Mutekait muallim, aşkta pek acemiyim.
Sevda sahrasındaki kervanda çok yeniyim.
Hep seni düşünmekten, o kadar meşgulum ki,
Fark edemedim henüz, ben miyim gölge miyim.

ACIYI BAL EYLEMEK

Korkmuyorum yanmaktan, özlüyorum ateşi,
Vakıf olur sırrına, aşka giriftar kişi.
Acıyı bal eylemek, herkesin harcı değil,
Kainatta bulunmaz, bu lezzetin bir eşi.

SEVDA ATEŞİ 

Aşkla yoğrulmamışsa o küçücük yüreğin,
Kendinden başkasını görüyorsa gözlerin,
Tekkede mütefekkir derviş olsan ne çıkar,
Bu sevda ateşinin sırrına eremezsin.

ANLAMSIZ HAYAT

Artık anlamsız hayat, çile dolu bir ömür,
Yalnızlık ummanında beni gark eden, güldür.
Aşkın iliklerimde, sancılı sevdan ile,
Köşkleri, sarayları yak, yık, beni de öldür.

AĞLAR ÜÇÜNCÜ SELİM

Ne yaptın bana böyle, sırrı çözmüş değilim.
İfşaya malik değil, korkularımı  dilim.
Zulmetteki bu Benin hal-i pür mealine,
Neyzenler meclisinde, ağlar Üçüncü Selim.

SERÇENİN GÖZ YAŞI

Ummanlara savrulmuş, yanıp kül olmuş gönlüm.
Hercai sevdalara benzemez meftun Gülüm.
Sözün bittiği yerde ne ses kalmış ne nefes,
Serçenin göz yaşında, mahfuz benim ölümüm.

SES VE NEFES KESİLMİŞ 

Anladım, yeminlerin meğer hepsi de yalan,
Manasını yitirmiş hatıralarda kalan,
Ses ve nefes kesilmiş, yok senden hiç bir haber,
Yazacak şey kalmamış, mazinde anlaşılan. 

RUBAİLERE SEBEP

Nefes oldu Cihanda,  sadakatte niyazın,
Toprakla kapanacak sinede saklı yazın.
Seni seninle bile aldatmaya kıyamam,
Rubailere sebep, cevrin, cefan ve nazın.

ATEŞ BİLDİK AŞKI BİZ

Aşk, yoklukta tek varlık, ateş bildik aşkı biz,
Lütüfdür, keremdir bu, şikayetçi değiliz.
Ateş olmasa sende, pervane yaklaşıp da,
Yanıp kül olur mu hiç, narın ile tertemiz.

VUSLAT DEĞİL 

Zulmüne ah-u zarım, feryattır, ricat değil.
Yeter ki sen mesrur ol, talebim şefkat değil.
Razıyım, çevrile de hatırlanabilirsem.
Emelim, ateşinde yanmaktır, vuslat değil.

NEFES!

Nefesle nefeslendim, nefeslerindir, Nefes.
Nefesinden nefesler, nefeslerimdir, Nefes.
Nefesim nefesinden nefessizdir Nefesim,,
Nefeslerde nefessin, ne nefessin, ne Nefes!
09.07.012, Tepekent, İstanbul

NE YÜZÜNDÜR CİHANI,  NE DE SEMT-İ DİLDARE

Kimin meftunu olup gittin, kaldım biçare,
Dermansız dertlerime, mümkün mü sensiz çare?
Yıkıp viran ettigin kalbime, Nefes olmaz,
Ne Yüzündü Cihanı, ne de Semt-i Dildare.