Rübailer 5 Şiiri - Erensoy Gülbaba

Ey saki bu ne esrük, bu ne oynak maden
Var mı şaraptan başka canı mamur eden?
Boş bir ömür sürdü Kerem Meyhanesi’nde
Yar ile göz göze kadeh kırmadan giden.

_II_
Sende, bende, neyzende gidici ey saki!
Hanende, mutripte gider meyhane baki
Yıkılan gider yeniler gelir bu bezme
Ateşe gel git sehere dek sürer taaki.

_III_
A divane âşıksan aşk dükkânına koş
Aşk meclisi kurulmuş geç otur ey sarhoş!
Can sakisi reyhan şarabı sunuyor bak
İç; içki bir nefestir aldığın oda boş.

_IV_
An gelince bir sümbül hüznü çöker cama
Ne tende o renk kalır ne gözde o mânâ
Öyle bir kıvama girersin ki ey sevgili!
Biçin mevsimi gelmiş ekin derler sana.

_V_
Bak şu toprağa kaç ela göz akıp gitmiş
Bu ateş kaç kızıl dudağı yakıp gitmiş
Şu âlemi seyre gelip gördüm diyenler
Bir sisli aynaya şöyle bir bakıp gitmiş

_VI_
Söner can ateşin kanın donar bir gün
Ölümsüz sandığın bedenin yanar bir gün
Yaban otları örter o sessiz yurdunu
Ne soranın kalır ne kimse anar bir gün

_ VII_
Çekilir mecra ana sakinleşir dinersin
Biter ten közün kandil gibi sönersin
Yıkılır uçarı sarayın ey sevgili!
Hiç yaşanmamış bir viraneye dönersin.

_VIII_
Uçar can hüması ten yurdundan ağlarsın
O aşka gider sense yüreğin dağlarsın
Düğüne gidene ağlamak sızlamak neden?
Güveyi ak yer sen karalar bağlarsın.

_IX_
Sır olan ben, bende ayan olan sensin ey yar!
Bendesin her zerremde hükmün ve mührün var
Bir aynayım sevgili onda görünen sen
Sen ey ahmakların sır sandığı aşikâr.

_X_
Anlamazsın sırrını aşikâr etsede
Alır mı bu sırrı kabın aklın yetse de
Okyanus hangi testiye sığar ey cahil!
Biter mi mana denizi ömrün bitse de.

_XI_
Bu ne çılgın iştah çalar çırpar soyarsın
Ne hengâm, ne telaş korkma sende doyarsın
İştahla gerinen toprağa bak ey gafil!
Ona bir kerpiç toprağı ancak koyarsın.