Rubâîler (4) Şiiri - Rukiye Aydın

Yâr-i cânım aşk suhûfun şerh edip kendin bulur
Gûş-i cândan dinleyip hem nağme-i aşkın okur
Cân ü cânân sûz-i sâza sanki cânın bağlamış
Bezm-i aşkda cân susar çün sâz u sözün ‘hû’ okur

*

Can gözün aç ey gönül deryây-ı aşkın gör hele
Say’ eden ummâna ol enhâr-ı aşkın gör hele
Âb-ı sâf dervişlerin ger hikmetinden sorsalar
Et sükût kim dildedir envâr-ı aşkın gör hele

*

Ol Kerem-kâr etti ihsân müstakîm bir dost sana
Eyle şükrün eyle gönlüm ehl-i dilden dost sana
Hâl-i dilden sezmeyen kim şah-ı aşkın olsa hem
Tâc-ı aşkın taht-ı aşkın olsa olmaz dost sana

*

Yaktı cânın yaktı bülbül yaktı aşkın nârına
Baktı cânâ baktı kânâ yaktı aşkın nârına
Ehl-i aşk hep hârı gülden zâr ü zârdır sanmanız
Baktı gönlün yaktı ömrün yaktı aşkın nârına

*

Sanma gönlüm vakt-i âhir ehl-i kâmil bulunur
Taşa çaldın sen beni sandın ki âmil bulunur
Ahd ü peymân hatr-ı bildin ser-fürûlar eyledin
Vakt-i âhir sanma gönlüm aşka şâmil bulunur

*

Dilde medfûn oldu artık kûy-i aşkın sormayız
Bâğ u bostân gül ü reyhân bûy-i aşkın sormayız
Hatr-ı aşkın etti yeksân râh-ı aşkın terk edip
Döndü sırtın gitti bizden rûy-i aşkın sormayız

*

Bekle gönlüm bekle n’olmuş geçse ömrün bî-haber
Yâr ilinden gün gelir belkim duyarsın bir haber
Fehmolunmaz ger murâdın devri dünya geçse de
Sen tevekkül eyle kim olmaz Lütufkâr bî-haber

*

Sanmanız kim âşıkânın gönlü hep gamgîn olur
Ol fezâdan dem alır ol dem döner rengîn olur
Hem ne bilsin görmeyen yâr sûretin göklerde kim
Yansa bir dem sönse bir dem renk alır dengin olur

*

Yandı hilkât nûru mâdem doğdu aşkın nûru hem
Rûhu cânâ lütfedip Hakk oldu aşkın nûru hem
Cism ü nisyân anlamaz lîk şerh edip sun gevheri
Buldu aşkın oldu aşkın doldu aşkın nûru hem

*

El çekip gittik dilâ meydânı aşk kalsın sana
Kilk-i sen çek sîneden sayfayı aşk kalsın sana
Çekti gönlüm çekti gâmın bunca yıl âh etmeden
Dil suhûfum söyletir hokkayı aşk kalsın sana