Rubaii ler i insan Şiiri - Ömer Çetinkaya

1-
Her insana ya aferin,veyahutta yûhh derler.
Ya(pek güzel oldu) buna,veyahutta tûhh derler
Önemlisi çok insanın,sana iyi demesi,
İyiyi gaybete övüp,kem yüzüne tûhh derler.
2-
Suya sabuna değmez,yaşayana gaz derler,
Kötü lafı tutanların tuttuğuna köz derler,
En ağır yük alemde,kem sözü omuzlamak,
Can evinden vurana Beşbıçak'da söz derler,
3-
Geldik ve gideciz,Dünyaya konak derler,
İyi kullar (aşkınla tutuşup yanak) derler,
Benim gibi abdallar,Dünyayı mekân bilir,
Aslında bu konağa,dipbiz bir çanak derler,
4-
Gelen gider Dünyadan,gidenler geri gelmez,
İnsanoğlu alemde,neler arar ne bulmaz,
Bize biçilen ömür,imtihanın süresi,
Başına gelenlerden insanoğlu ders almaz.
5-
Sorumuzun zorluğu,bizlere makam verir,
Burda tasaffi eder,orada yerin görür.
Eziyetsiz ekmeğin,bence lezzeti olmaz,
Hedefin tesbit eden,dağı bile devirir.
6-
Bizde hedef olmalı,her işte Hak rızası,
Tek bize gelsin O'ndan,bu hayatın ezası,
Ondan bize ne gelmişse,hepsi işe yaramış,
Onun rızasın bulmak,yüreğimin sevdası.

03.01.1992