-1-
Bülbül ötüp önem alır,seher vakti gül yâr diye,
Mejnun çölde kendin tanır,benim için zâr kâr diye,
İşte bunlar vasıf bize,senin vasfın nedir söyle?
Yedin içtin gezip tozdun,serrr hoş'luk itibâr diye.
-2-
Ne beden'dir ne cüsse'dir,akıl muatap'tır O(cc) na,
Elbetteki takdir olur,görevin bilen insan'a,
Etin önemi olsaydı,Mezbahane MİR olurdu,
Bedeni değilde elbet,önem veriyoruz can'a.
-3-
Ancak görevini yapan,nev'inin en iyisidir,
Milyarlarca olan insan,sınıfın bir sayısıdır,
Eşref'(i Mahlukat) olmuş,insan bu görevi için,
Muatap'tır Yaratana,can'ın özü koyusudur...
30.05.2006
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 30.5.2006 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!