Arkamda sıra dağlar, bulut olsun sislensin.
Önümde gürül –gürül akan Dicle seslensin.
Can, bu tende durdukça, can sevdiğini sever.
İstanbul, canım şehrim, canımın içini ver.!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
