Rozet Şiiri - Selami Karabulut

ROZET

benim adım olmasa da olur şimdiden sonra
günlerdir bir sır gibi sakladığın gülüşünde
hoşça kal, ki yanılgıların sarhoşluğuymuş aşk
vakitsiz kapanan perdesi ıslıklarla bastırılan
sahibinin bile inkârı, tanımsız bir psikoz…
geç de olsa bildim uçurumdum eğildiğim sularında
özenle düğmelediğin göğsünde dolanan fırtına
yalnızlığım çöl yazgısı ve bir kaktüs kibiri
iklim değişince yavaş yavaş durulur sanırım
yüzümü kırgın suyunda yuduğum ırmak
yakamda gün yeşili rozet, böldüm saçlarımı ikiye
bundan böyle gitmektir, bana en çok yakışan

o zamanlar başkaydı suskunluğun anlamı
ne iyiydin suç ortağım, annemdin sanki