Rozerîn Şiiri - Hasan Mansur

Bileklerim bir mavzer,
Bir sığınak bul ey gönlümün bozuk terazisi
Kavgam terli ve üşütmüş bir çocuk
Valhala'da diz çökmüş çoktan belki de
Yiğitler boynunda bir vebal...
Bir ağrı, yongasında alevler biçilen
Karmaşık bir dehliz gibi içimde
Süvariler koştururcasına ciddi ve çatık kaşlı...
Korkma ey vurgunların sapağı
Yürü üstüne üstüne sevdanın...
Günahkar bir peygamere naattır bu
Kayısı tomurcukları gibi alnından dökülüp giden.
Ben bir resim çizdim bugün
Başı sonsuzluk sonu yassı bir cennet
Yüzüme bak, kopan tüm kıyametler adına,
Yüzüme bak ey çocuklarını leğende cennetleyen,
Ve okyanusları emziren yaşamak!
Sen!
Yaşamak dedim adındır!
Arka sokağı kesilmiş gibi kuşlar alnına
Binbir ölüm uçuyor gökyüzünde
Fakat yaşamak dipdiri rahminde yükseliyor tohumlarından
Adını kavga koyardı yaşasaydı babam
Alnına bir öpücük sevdirirdi sonrasında
Yaşamak diye bağırırdı emzirmemiş gelinlerine
Yaşamak!
Ey kanlı gökyüzünden sıyrılmış kar tanesi!
Senin adındır bu zikredilen kuşların ağzında