Rozerin 2 Şiiri - Cihat Barış

Bir gece çıkıp gelsen
Öyle sessiz, habersiz
Akıtsan içini içime
Biraz da beni ağlatsan
Yakama iliştirdiğim hüzünlerin yerine bir tebessüm nakşetsen
Bir sus düşürsen dillerimize
Birikmiş sol yan acılarımıza birini daha eklemesen

Rozerin, çıkıp gelsen bir gece
ben geldim desen
Ve ben lal kesilsem
Haram süt emmiş aşklara inat
Nuh peygamberin ömrünce alsam seni gönülden içre

Rozerin, evvelim, ahirim, dünüm, yarınım...
Bir de sen yağ üzerime rahmet misali
Bir de sen...
Zehre bandırılmış harflerimin külfetinden kaçıyorum
Sana sığınmaya geliyorum; nerede sen?

Vakit yok, İsrafil sur/u bekler
Rozerin; kula dilemin
Rozerin; gula dilemin
Bitmeyesin diye dirhem dirhem tüketiyorum seni
Sen gülünce Mezopotamya’ya barış gelir
Kış cemreyle tanışır sen gelince

Rozerin, bir gece çıkıp gelsen
Katran geceye kustuğum isyanlarımı dindirsen
Her iklim ismine talip
Bütün karasallıkları payıma düşürme!

Cihat Barış