Roza'ya Mektup Şiiri - İbrahim Güler

Bugün 25 Ekim Roza
Tedariksiz bir yolculuğun adıydı 25 Ekim
Son bir bakış, son bir dokunuş sonrası
Azgın suların zafer şarkılarında isminin
Mavinin derinliklerinde kaldığı gündür 25 Ekim

Bir gidişle gittin Roza
Ellerimde sana hediye ettiğim kopuk bir kolye,
Kulaklarımda bir martı çığlığı sesin,
Gözümde bir yakamoz pırıltısı son bakışın,
Ve mavi başlı kolyene dolanmış iki tel saçın,
İki tel saçın kalmıştı senden geriye

Evet, kurtaramamıştım seni Roza
Çekip gittin en büyük hayalini gerçekleştiremeden
Öğretmen olmuştun ve ilk ders zilini nekadar da merak ediyordun
Çekip gittin daha ilk dersine giremeden
Görebiliyor musun Roza?
Demet demet gül bırakıyor göremediğin öğrencilerin
Bırakıp gittiğin ayrılık sularına

Beni duyabiliyor musun Roza?
Sen mavinin derinliklerine batarken usul usul
Dolunay gözlerini kapattı bir hilal kıvamında
ve yıldızlar;
ve yıldızlar şahit olmak istemiyorlarcasına bu ana
Kayıp gittiler birer birer
Gökyüzünün giz topu sonsuzluk bahçelerine

Evet Roza
Üzerine şiirler yazdığımız yıldızlar da vefasız çıkmıştı
Öylece seyre dalıp uzatmamışlardı yardım ellerini
Son bir kez daha seni göremeden
Tüm yaşananları kapatır gibi Dolunay,
Işıklarını söndürmüştü bir hilal kıvamına bürünerek
Sevmiyorum artık yıldızları, Ay'ı
Biliyorum, ben onları effettim diyeceksin ama;
Yine de soruyorum Roza
Ben affetmedim onları
Ya sen Roza?