Roza Şiiri - Kürd Gr

Yağmur şiddeti getirir beni,
toprağın kokusu götürür,
namlular, namlular götürür Roza.

Sen bir bahar yağmuru,
sen bir günde dört mevsim,
dağların doruklarında bir mevzi,
namluda bir kurşun
ve fırtınalarda gizli bir öfkeydin.
gözlerin, saçların, hele saçların,
bakışların kıskandırırdı düşmanı...
Evet; Roza bir militandı.

Nereden bilirdi ki, güzelleştikçe
düşman kuduracak
ve düşman kadar kıskanç bir havan topuyla
vurulacak.

Senin için yazıyorum Roza.
Gözlerini, öfkeni, sevdanı yazıyorum.
Bir günde dört mevsimi nasıl yaşadığını...
Utansın gökyüzü, utansın güneş.
Utansın insanlık!
Boyun büken ağaçlar, açmayan çiçekle
..........
..........