Rotasyon Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Bu nasıl doktorluk anlayamadım?
Çok sayın bakanım, şikâyetim var.
Bakınca kendimi tanıyamadım,
Ben yokum aynada iskeletim var.

Hastanemiz vardır ilacımız yok.
Olan karaborsa olmayan stok.
Benim derdim hastalardan daha çok.
Cep uyuzu denen bir illetim var.

Rotasyona girdim altı ayım doldu,
Halim çok perişan aklım, kayboldu.
Gönül bahçemizin çiçeği soldu,
Nefesim tükendi metanetim var.

Hanımı yolladım baba evine,
Ben çabuk dönem ki o da sevine,
On hastaya baktım birin yerine,
Ellerim tılsımlı maharetim var.

Para mühim değil aç yaşanmıyor,
İnan, bu masrafa borç dayanmıyor,
Hepsi dursa ev kirası durmuyor,
Yok ile birazcık garabetim var.

Hastalar geliyor doktor beğ diye,
Duası, paradır sağol, hediye,
Sermayeyi yüklüyoruz kediye,
Namusum, şerefim ve izzetim var.

Sıra sıra olur hasta kuyruğu,
Doktor yeminim var tanrı buyruğu,
Andırır baştabip, bir korkuluğu,
Anlamaz benimde mazeretim var.

Telaşla geçerim masa başına,
Bakarım hastanın göz ve kaşına,
Reçete yazarım sorup yaşına,
İlmim ve irfanım, belagatim var.

Ne önemi vardır paranın, pulun.
Hipokrat yemini yeter doktorun.
Karın doyurmak mı, sadece sorun?
Feragat denilen bir servetim var.

Bakan beyim dert yazmakla bitmiyor,
Sade izzet, şeref, namus yetmiyor,
Bu hayat gemisi böyle gitmiyor,
Sihirli değneğim ve iksirim var.

Bakan’ın Dostozan söyler yerime,
Biz, alıştık yaşa ve aferine,
Biraz saygı gerek alın terine,
Çeyrek asrı geçen, bir mektebim var.