“Neyi arıyorsan o’sundur.” der Mevlânâ
Aşkı arıyorsan aşık
Zulmü arıyorsan zalim
Peki sen neyi arıyorsun canım kendim?
Aşk senden geçti
Sen de aşktan geçtin
Zalimliğin ise yanından geçmezsin
O halde…
Artık bir gezginsin.
“Rota’sız kadın” demiş bak, tanıyanlar sana
Sahi. Rotanı mı kaybettin?
Belki de rotadan özgürleştin.
Bulmaktan vazgeçince, bir şey de aramıyor insan
Yalnız kendini aramak kalıyor geriye
Yolculuk, hep kendinden kendine
Kendini buldun mu peki, yol üstünde bir yerlerde?
Rastladın mı sana, o sahilde?...
“Bulmak”
Ne sancılı kelime
Bulmaktan vazgeçtim, en çok kırıldığım o yerde
Şimdi yolculuğum yalnızca kendimden kendime
Ve başarabilirsem bir gün, bir yerlerde
Kendimden Rabbime…
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 02:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!