Rotasız....Hayat....... Şiiri - Hatice G ...

yıllar su misali akıp giderken..

yorgun bedenim iflasın eşiğinde..direnirken yaşama...

iğneli beşikte salladın yüreğimi hoyrat hoyrat.....

dikenler batarken..

eşelerken toprağını senin..

kan revan içinde kalırdı ellerim

cımbızla çekip çıkrdığım bir damla buseme..

göz yaşını kattık ettin...

fermanımı sen yazdın hayat..

sevda yoluydu çıkmaya kalkıştım yokuşunu...

zalime düştü yürek..

vurdu solunu...

hangi mermi acıtır sözler kadar canı..

hangi kanunda yazar aşk acısısz yasası...

hakimler toplansa...

verilse karar...

kurulsa idam sehbası

çekin artık tabureyi ayağımın altından dinsin hayatın tüm acıları...

göz yaşımı ırmak ettim derin dehlizlere karıştı...

dalagalara sığındım bazen..

rotasız gemilere liman attı yüreğim...

hangi yakamozun ışığına baktımsa...

parıltısıyla çaldı gözlerimin elasını...

martılar çoşarken istanbulun kanatları altında...

ey sevgili..senin hançerin..hangi balığın sırtında.......

sevmek...anlamsızlaşrdı bazen...

aşk tek yaşanır...

kim derseki aşık oldum yeniden...

inanma kalbim koca yalandır.....

tüneller kazdım sana giden yollara..

tırnaklarımla milim..milim.

.batarken cam kırıkları avuçlarıma..

kan revan içindeyken ellerim

yılmadım yorulamdım hiç..

fırtınalara karşı koydum.

bağrımdan taş yaptım onlara..

silmesin izlerini tozlar...

almasın seni yüreğimden rüzgarlar diye..

bedenim ağrılar içinde sızlarken

senden gelen..

beni yıkan..beni kanatan tek söz tek hece..

bıraktım seni..başkası girdi kalbime.......

oysa hayat bile sen kadar acımasız olmadı...

yeri geldi bastım küfürleri...

yeri geldi salladım tesbih gibi....

yılmadım yıldıramadı beni....

şimdi mahsene kapatmış yüreğim kendini..

kanı içine aksada aydınlık gösterir tebessümlerini..

gamzelerim dağlanırken kor alevlerde...

kimse bilmez ne fırtınalar kopar..

o kırmızı alev alev tebessümlerimde gamzelerimde....

bir vapurun arkasından el sallamıştık oysa..

bir iskele ağlamıştı belkide ayrılığımıza...

bakışlarımıza şahitlik etmişti gün batımı....

şimdi istanbul sensiz..ben sensiz..

ama anıların var hala o bıraktığın limanda...

her anına gözlerimden kan damlattığım hayat...

sesime ses..nefesime can olmayan sevgili...

hangi kanun kitabında var...acımazssızlık yasası..

fermanımı yazanların adını yüreğime kazdım.

eyvallahlar çektim hayat her çilene..yıkılmadım..

yaralarımdan akan cerahatlara topraktan bantlar yaptım..

yürüdüm hoyratca.ömür denen yoldan..

önüme çıkan her sete çelme attım...

yorgunum..yoruldum..

sakin denizlerde boğulurken..dalgalarla dans ettim..

yokluğuna göğsümü siper ettiğim sevgili..

özleminle beklerken limanlarında hayatın seni..

sen her limana demir atarken umarsızca..

ben yüreğime kor ateşler bastım....

yılları yıldırdım...

mevsimleri ekledim..

ayları iğneyle diktim..

ne sen duydun sessiz çığlıklarımı

nede hayasız hayat..

ömür defterinin son yaprağındayım...

darmadığın olmuş depremleri yaşıyor kalbim..

acılar denize demir attım...

hangi vicadana sahiptinde...

yıkımlarıma bir darbede sen attın..

oysa tertemiz aşkın sayfalarıydın...

leke sürmedim kirlenmesin diye..

mavliiklere açtım sevgimi...

sana dalgalar ulşatırsın diye..

kanıyorum köşe bucak sakladığım acılarımla..

sen ey sevgili...biliyormusun

yada boş ver..

bilme en....İYİ..Sİ......

SERSERİ....