Rotasız Gemi.... Şiiri - Kasım Koçak

Sana anlatmadım mı ben? Binlerce hısım akraba içinde yalnızlığımı Herkeslerden farklılıgımı anlamadın mı? Sokaklarda gecen cocuklugumu Hayallerimin içinde düşe kalka büyüdüğümü Kimsenin ırzına, rızkına hor bakmadığımı Herkesim varken, kimsesizliğimi Yıkılmadan, eğilmeden ve kimseyi eğmeden İhtiyacım kadar kazandıgımı Onuda sevdıklerime, ideallerime harcadıgımı Böyle onurlu bir hayatımı seninle paylaşmadım mı? Her şeyime ve herkesime rağmen mahzunluğumu Gönül gözümün ışığını göremedin mi? Hayatın tüm cazibesi içinde hayata eyvallahım olmadıgını gizemli hayat okyanusunda yüreğimin rotasız süzülüşünü ruhumun sızızını, aklımın kıtlıgını, kalbimin yorgunluğunu Sığınacak, güvenilecek liman diye gönlüne sokuluşumu hissetmedin mi? ? ? Gördüm, dar geldi gönlüme gönlün anladım, beni anlamaya yetmeyecek ömrün Ayrıldı gönül gemim güvensız limanından bilinmez deryalara Alışığım ben yalçın kayalara çarpmaya, hırçın dalgalarla danslara Aklımdan olmuyor kaptan sonsuzluga gıden bu seferde Korsanlar bile yaşamaz duygu yüklü bu gemide Açık denizlerin ortasında ıssıs bır adaya vursun gemim Sana ve kime ne, iyi veya kötü bu sevgi benim sevgim