Rotasız Şiiri - Efecan Özkurt

Bilmezdim kelimelerle dans etmeyi, sevmeyi
Kendi ellerimle öldürdüm zamanın gölgelerini
Dizelerde, sevginin yüceliğinde buldum kendimi
Kaç çiçek açtı, kaç çiçek soldu şu ürkek ellerimde

Düşünce okyanusunda dolaşıyor rotasız, kağıttan gemiler
Kıyıya vurdukça hisler, anlaşılıyor kaptanın gizleri
Kaybolurken güneş ufukta, bu serseri yine kendiyle baş başa
Düşlerle süslü gecelerde, buldum kendimi en güzel savaşın ortasında