Rötarlı şiir Şiiri - Bilal İlhami Köksal

Senden kalan küçük bir hediye
Gri kutuda pembe bir hatıra...
Bir milyona su veya ıslak mendil satan çocuğa verdim
Dokuzlu onlu yaşlarda
Sevinsin!

İstanbulda havada silinik bir gökyüzü
Sarılı lacivertli bir atkıyı doladım küçük bir kızın boynuna
Beraber sarılmıştık seninle o gün; orada
Utandı
-Aman da nasıl da nazlı-
Üşümesin!

Veysel abiye nicedir merak ederim de soramam
Hep karanlığa bakanlar rüya görür mü diye?
Geçenlerde bizi rüyasında görmüş
Bizi hiç görmedi ama rüyasında nasılız? ...
Kırılmışız
Üzülmüş
Ağlamasın!

Bir dilim çilekli pasta
Nicedir kırgınım eşe dosta
O gün kadıköy-eminönü vapurunda bölüştüm martılarla
Mideleri bayram
Etsin!

Acılı; zorla muhabbet ettirilmek istenen kuşlar
Sessizliğe bürünür artık serçeler,sakalar
Beyni kalbinden büyük insanlar bir yıldız yokuşunda işte
O kuşlar kadar sessiz ve acılılar
Madem ki aşkı becerememişler
Bacakları kan ter içinde
Kalsın!

Bir varmış iki yokmuşsa şiirler
'Günaydınım,nar çiçeğim...' artık o kadar da güzel değil
Hatta abartıyorum Melahat Gülses'in sesi de gül kokmuyor artık
Artık istanbul'un iki yakasını birleştirecek kadar güçlü değil sevgilerimiz
İstiklal'de içilen kahvelerin hatırı
Daha başlamadan
Dolsun!