ütopik bir bahar akşamı
namazını kılmadan dışarı çıkmaya ürken
yaşlı bir adamın ölüm korkusu gibiyim şu anda
bir ney fısıltısı kulaklarımda hükümdarlığını ilan etti
ve ortanın doğusunda azeri bir kadının gülüşüne
bağladım saatlerimi
uzaklardan bir nefes çağırıyor beni
saniye saniye kaybettiğim aşikar
her bir parçamı
çıkmaz sokaklarına bıraktım kusursuzluğun
dişlerimden tırnaklarıma turnalar uçuyor
avuçlarımdan suyumu paylaştığım kelebekler
kirpiklerimin kraliçesi
tek atımlık çığlığım kaldı
üç beş bakışlık hakkım
çıplak ayakla yürüyeceğim tüm yolları
bavullamalıyım kelimelerimi
sadece susarak içeceğim nehirlerden
hakkım olan kadarını
küllerini yuttum bu evrenin
yeni rotamız turnalar nereye giderse orası
Kayıt Tarihi : 26.5.2020 23:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
