Rota Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

ROTA
İlk noktası sendin aşk olmanın
Bir rüzgârın iliklerine dokunması
Son noktası oydu hep
Issız gecenin ıpıslak yalpalaması.
Dış yüzünde gülüşün ziyadesiyle çağlayanların;
İçinde o vardı cehennemî çukurların.
Senin her terk ettikçe bitişinde
Bambaşka büyüdü o terk edilişle.
Sığındıkça sen, zifir gecede, ufuksuz yıldızlara;
Benzedikçe kusursuz aya;
Zifiriliğe bata bata o uluorta
Erdi mutlak aydınlığa.

Sende "ben" oldu oldum olası;
Her daim sen vardın onda oysa.
Olmadı hiç gitmekle gelmek arası.
Bense hem sende vardım hem onda;
Belki de ne sende vardım ne onda.
Yine de daha bir yüksekti bende
Yokoluşun çıtası.
Bu yüzden içindeyiz üçümüz,
Ekseni belirsiz, çapı sınırsız ne varsa.
Ben ve o;
Öyle bir devr-i alemdeyiz ki,
Aykırı olan sen, ortaktın yanışlarımıza.
Bu yüzden
Her seven ayrı gemide ayrı forsa;
Her sevilen aynı yelkende aynı fora.
Rota aynı ne de olsa, unutma!
Yusuf Gökbakan