Rota Şiiri - Yasin Mortaş

mızrap gibi
utkunu sererken
nihavent makamında
senin acın
güneşin kaybolduğu
yerlere serpilir

unutulmanın
pusulasız rotasıyla
gideceğin yeri bilirdin
varılmadık menzillere

tutsaklığın
yağmurun boşalmasıyla
günlerinden ayrışırdı
ve rengin tekrar
dönerdi eskiye

ve yutkunurdun
çağın acı lokmasını
çağa uydururdun kendini
gençliğini ele vermeden

o kadar ünsüz
ve yemsiz oltanla
gözlerinde gece
sazana çıkardın
bir mızrak kala güne
eli boş dönerdin
şimalsiz evlere

güz'94