Roşna.. Şiiri - Faysal Demir

ah roşna!
As bakışlarını yüreğimin kirişine,
Zihnimde at koşturuyor gözlerin..
sen ki gülüşü ile yeryüzünü aydınlatanım soluğuyla, güneşten kaçan barış çiçeğine
yaşam sunan sevdiğim

adın sevdanın bütün lisanlardaki ortak manifestosu roşnam,
ey gülüşünde soluklanıp gamzesinde dinlendiğim ben seni sevmeyi seviyorum
seni sevmeyi sevmek
tırtılın kelebek olma umududur

senin baktığın yerde kelebeğin ömrü uzar balıklar geçmişi hatırlar
roşna!
kapama gözlerini
boynuma giyotin niyetine indirme kirpiklerini
bu sevdaya; gökler sağır, denizler laldır kalbim ile beynimin çatıştığı andır gidersen kalbim, kalırsan aklım kaybedecek

gülüşün, kalbimin kadrajına takıldığı günden beridir kirpiğine asili kaldı gözlerim
yüreğimin ritmi dağıldı

akordu bozulan aklimin gürültüsünden mevsimler deliye döner kuşlar komaya girer,
çiçekler intihara meyleder

roşna,
yokluğunun cehenneminde kalan umutlarım üşümekte kaskatı kesilen düşlerim can kırığıdır
bedenim çarmıhta isa ruhum hüseynidir kerbelada boynu bükük yasını tutuyor laleler dağların kenti hakkâri’de
ve kalbim kanayan bir çiçektir kore’de
kiraz çiçekleri adını ifşa etmekte japonya’da
sakura mevsiminde.

roşna!

senden sonra sevdanın amerika ‘da para fahişesi kapitalizm
rusya’da devletin tekelinde sosyalizm
çin’de güya devletsiz komünizm
ortadoğu’da cennette gitmek uğruna cennetin çocuklarını öldüren faşizm ile başı belada

benimde terimlerle matematikle başım belada
1+1=1 olduğuna kimseyi inandıramadım matematiği de bıraktım

rosnam!
mezopotamya’da utangaç genç kızların sevda elçisi karanfil bezeli elma kokulum

okuduğum kitaplarda adını aramaktayım yalanım yok, okuduğum hiçbir kitapta adına rastlamadım
zaten buna gerek de yok
zahmet etmesin kimse
çünkü sen basa dönüp tekrar tekrar okuduğum
başlı başına bir romansın
böğürtlen gözlerine tanıklık yapmamış fani
seni eksiksiz nasıl anlatsın

ahh rosna!

dar zamanlarımın derin huzuru
brigit'ten yadigar kalma; askı, şiiri ve kalbi
frida kahlodan, julietten ve xecê'den sonra
sende öksüz bıraktın

oysa bağrımda diego’nun sadakatsizliğinden çok memé alan dan kalma zin tutkusu vardır

gözlerimin biri dicle biri fırat’tır
kalbimin mağlubiyetine tanık asmalar gözyaşlarını akıtır
kokunu çekemeyen ciğerimin piposuna merhem diye tütün sarıyorum

titrek rüzgârların kambur ezgilerine inat
sana gelen bütün yollara mısra döküyorum

kavuşmaksa eğer sana sonu
kalan ömrüme ilmek ilmek ecel dokuyorum

ah rosna!
sensiz bu dünyanın karanlığından korkuyorum

roşna, susma söze gel
kelimelerin mimikleri vardır cümlelerin de gülüşleri seninkiler gamzeli..