gül Meryem idi onun adı
ben ise
Rose Mary …
derdim ona
güllerin en güzeli idi o
günahsızların en masumu
İsa’nın annesi gibi
hem Gül’dü hem Meryem
beyaz bir karanfile benzerdi
dünyanın en safıydı
şimdi ise öldü
Rose Mary…
bir kadın bir erkek öldürdü onu
acımadan zevk içerisinde
acıdan neşe çıkararak
kıskançlık içerisinde
diri diri gömdüler karanlıklara
şimdi ne yapıyor zavallı
Rose Mary…
güldüğündei gül bahçeleri kıskanırdı onu
ağlardı gök yüzü onunla
severdi tüm dünya boğulurdu sevgiye
bir girdaptan girerdi diğerine
hep kötülükler açardı pembe güller
kimler sevmedi seni
bir ben seni sevdim yürekle
kimseler sevemezdi ki seni
benim sevgim kadar
Rose Mary…
ağlıyorum ben sen yokken
ıssız şehrin parklarında
geziyorum çamlı yolda
ayak izlerine bakarak
sen yokken kanıyor yüreğim
ölüyor ruhum bedenim
bilmelisin
Rose Mary…
şimdi seni öldüren o aciz kadın
o aciz erkek
mutlu bile olamadılar
karabasandan bir evde
mahkum oldular yaşamaya
kimse ölmedi
o veya başkaları
bir sen
bir ben
öldük Rose Mary…
Kayıt Tarihi : 18.10.2009 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne diyeceğimi bilemiyorum.
Bir sessizlik olduğunda kız evlat mı doğdu denir ne kadar yanlış bir söylem bu güne kadar gelmiş olup, insanı düşündürüyor.
Doğum da, ölüm de bir gerçek; ben şairimize rahmetler diliyorum.
Ailesinin ve sevenlerinin başı sağ olsun.
Benim memleketim Elazğda da Sarılı isimli bir köy var; merhum sayın Safa'yı hep hemşehrimdir düşüncesiyle gülümseyerek anardım nur içinde yatsın üzgünüm Baki selam.
Karamanlı Aşık Çağlari
adaletsizlik üzerine kurulan mutluluktan kimseye hayır gelmez
ilahi adalet er yada geç mutlak tecelli eder
hiç acelesi yoktur nasıl olsa zaman onun lehine işlemektedir
hikayesini en iyi sizin bildiğiniz çalışmanızı kutluyorum saygılarımla
Sevgi ve selamlar
Hüseyin Varyeter
TÜM YORUMLAR (5)