Gar soğuğu Şiiri - Ramazan Boran

gözlerinde bir hoşça kal aksanı
birazdan bir tren geçer gardan
senin yerine benim biletimi keser
bu gardan adamlar
ardından hiçbir erdemi kalmaz
hasretle karılan hayatın

güneş elini eteğini çeker doğudan
bir âmâ kafeste penceresiz kalan şaire çıkar adım

Cümle elem duâ duâ
Elini emdirecek duvarlara

Başkentinden parçalayacak anavatanımın
O entel ayakların vagonları saadete
Beni bir kıyamete taşıyacak
Kalsana!

Saatler yeşil ışığın düğmesine ileşecek birazdan
Durağımdan geçmene izin verilecek
Kaybolup gidecek birden sesin
Silik bir fotokobi kalacak hatıralar
Keyfi kaçacak suların

Sonra soğuk olacak herşey
Hersey tersine dönecek
Öyle deli,
Öyle ateşli
Öyle cezalı üşüyecek yokluğun
Belki de oracıkta
Sessizce eriyip bitecek!

Gel,
Biricik ellerinle
Üstünü lapa lapa giydirdiğin bu şehri
Avuçları boş
Reddedilmiş bir sadaka gibi ödürme içimde
Şerbetine incinmiş üzüm posası gibi
Raylarını ezdirme yüreğimin!
...

Sen gidince;
Huyunu suyunu bilmediğim atlar
Tozla dumanla kalaylayacak içimi
Boz bulanık akacak
Medetsiz göksu'nun gök suyu
İçimin bozkırı kanla revan
Bu rahvan bu onyedilik heyecan
Annesiz mi kalalacak Minâ
Ağyare mi olacak bu şahlanışlar

Sonra bir (i)zin düşecek zindanlara
Öyle zift öyle grift!
Güneş elini eteğini çekecek doğudan
Bu âmâ kafeste penceresiz mi kalacak
Cümle elem duâ duâ
Elini emdirecek duvarlara
Sonra rüzgâr gelecek
Işığına bir tekme atacak lambamın
İmamesi yerle yek olacak
Gardiyanlar bir bir süpürecek canımın tanelerini
Sonra bir lâl'e
Bir izmihlale girer gibi girecek
...

Aklıma geldiğin gibi gel
Su gibi, ekmek gibi, hastaya kan gibi acele!
Gidersen bir düşman gibi git!..
Ama geldiğin gibi gitme
Gitme Minâ
...