Rona Şiiri - Gülay Çelık

Rona,
Sen tabiatın en güzel yeşiline sahip bir insanlık mucizesi,
Şehrimin her sokağı ayak izlerinle çalkalanıyor
Ve seni anlatıyorlar el değmemiş kuytulara.

Rona,
Sen Allah’ın en güzel kudret timsali
Görenler şaşkın akıl almaz yaradılışına.
Şimdi terket Rona,
Aramıza uz diye giren kilometreleri
Geçirme bileğime hasretin kelepçesini.
Al kurtar beni bu kederden
Al kurtar beni bu esaretten
Yalnız ren Rona
Yalnız sen..

Çevir yüzünü, arkanı dönme bana
Öp beni Rona
Alt dudağım senindir!
Değdir dudaklarını sukunetime
Ezan tınısıyla titreyen ülkemde
Melekler secde ederken
Sela’m düşmeden yüreklere.
Devir dudaklarını Rona.

Ahh Rona,
Vurgun yedim bu sevdadan,
Ellerinden, tutsaklığımızdan vurgun yedim.
Yasaklı meyveye uzanmış Havva misali.
Bir tadımlık hikayemize
Vuslat adlı virgüller koyduk.
Rona sensizim
Üşüyorum.
Sar beni kollarına
Meleklerin sözü var
Şahit tutacağız bu aşka.
..
Al kurtar beni bu esaretten
Yalnız sen Rona
Yalnız sen.